Os indignados

Francisco Maceira.

Dixeronme que non fora á Praza do 15M. Que había un campamento mistura de okupas, violentos , lacazáns e tolos que pedían cousas como unha democracia real, a reforma da lei electoral, amañar o problema do paro, da familia real, dos depredadores da banca, das grandes empresas,da política... E fun. E non había tal. A arma máis perigosa que atopei foi unha biblioteca. "Balamos como ovellas porque así é como nos ven os nosos políticos" 


Os rapaces que acamparon estos días diante do Concello de Ferrol acaban de prender a chispa. O movemento acabará , máis cedo que tarde, facendo estoupar o noxento polvorín do sistema. Os mandatarios sábeno. Míranos con recelo dende os seus coches blindados de alta gama. Teñen medo de perder privilexios. Os vidros tintados so deixan mirar nunha dirección. Os vidros tintados separan o mundo dos indignados do dos indignos.