(Diario de Ferrol)
O Movemento 15 M, os Indignados, Democracia Real Xa!, Anonymous, entre outros colectivos e moitos centos de persoas particulares congregáronse onte na praza de Armas (rebautizada como 15-M pola acampada) para demostrar unha vez máis que o movemento xurdido fai xa máis dun mes non se extingue senón todo o contrario, manifesta abertamente a súa desconformidade con medidas políticas que se pretenden levar a cabo, neste caso especialmente o pacto do euro.
Aínda que non houbo manifestación previa como ocorreu nas grandes cidades, a concentración ferrolá foi un éxito de participación, con representantes de todas as xeracións, desde nenos até maiores, todos eles indignados por diferentes razóns.
Pancartas con lemas como "Imos amodo porque queremos chegar lonxe", "Penso, logo indígnome" ou ¿ Por que manda o mercado se eu non o votei? demostraban as diferentes reaccións ante a situación de crise. A escenificación, no alto das escaleiras do Concello, dunha televisión na que se podía ler "só minto e manipulo" e unha cadeira de brazos para ser ocupado por un "indignado" completaban a escenografía do acto público de onte.
O "curruncho dous falantes" converteuse no atril desde que todos puideron manifestar as súas inquietudes.
Un grupo de persoas representantes dos diferentes colectivos organizadores da concentración procederon á lectura dun manifesto, explicando o seu rexeitamento á violencia?ante os feitos sucedidos esta mesma semana en Cataluña? e as prioridades da cidadanía fronte aos desexos dos políticos: progreso, solidariedade, sustentabilidade, dereitos básicos como vivenda, cultura ou consumo dos bens necesarios.
Así mesmo, como tema central das concentracións que onte se desenvolveron en toda España, estaba presente a oposición ao coñecido como Pacto do euro. Neste sentido, tamén se leu un comunicado co catro alicerces nos que di basearse este acordo europeo (impulsar a competitividade, impulsar o emprego, incrementar a sustentabilidade das finanzas públicas e reforzar a estabilidade financeira) sen explicar, a xuízo dos indignados, que todo iso suporá baixada de salarios, precariedade, baixada das cotizacións sociais, reforma das pensións ou privatización da saúde pública, entre outras.
Aínda que non houbo manifestación previa como ocorreu nas grandes cidades, a concentración ferrolá foi un éxito de participación, con representantes de todas as xeracións, desde nenos até maiores, todos eles indignados por diferentes razóns.
Pancartas con lemas como "Imos amodo porque queremos chegar lonxe", "Penso, logo indígnome" ou ¿ Por que manda o mercado se eu non o votei? demostraban as diferentes reaccións ante a situación de crise. A escenificación, no alto das escaleiras do Concello, dunha televisión na que se podía ler "só minto e manipulo" e unha cadeira de brazos para ser ocupado por un "indignado" completaban a escenografía do acto público de onte.
O "curruncho dous falantes" converteuse no atril desde que todos puideron manifestar as súas inquietudes.
Un grupo de persoas representantes dos diferentes colectivos organizadores da concentración procederon á lectura dun manifesto, explicando o seu rexeitamento á violencia?ante os feitos sucedidos esta mesma semana en Cataluña? e as prioridades da cidadanía fronte aos desexos dos políticos: progreso, solidariedade, sustentabilidade, dereitos básicos como vivenda, cultura ou consumo dos bens necesarios.
Así mesmo, como tema central das concentracións que onte se desenvolveron en toda España, estaba presente a oposición ao coñecido como Pacto do euro. Neste sentido, tamén se leu un comunicado co catro alicerces nos que di basearse este acordo europeo (impulsar a competitividade, impulsar o emprego, incrementar a sustentabilidade das finanzas públicas e reforzar a estabilidade financeira) sen explicar, a xuízo dos indignados, que todo iso suporá baixada de salarios, precariedade, baixada das cotizacións sociais, reforma das pensións ou privatización da saúde pública, entre outras.
Os "Indignados" piden apoio para a mobilización contra o Pacto do Euro
(Diario de Ferrol)
Os "indignados" solicitaron onte publicamente o apoio da cidadanía para a concentracióncacerolada que convocan o vindeiro domingo ao oito na praza de Armas (rebautizada por eles como "do 15-M") contra o denominado Pacto do Euro. Precisamente esta cuestión foi obxecto dunha conferencia celebrada onte mesmo e impartida por Xesús Díaz.
Os portavoces do movemento cidadán explicaron algunhas das contradicións nas que incorren as políticas englobadas no citado pacto, empezando polo intento de impulsar a competitividade baixando os prezos pero tamén os salarios. Criticaron neste sentido que se trate de establecer un control absoluto dos soldos dos traballadores, "pisando vos convenios e descentralizando calquer proceso negociador", co resultado de que "a única forma de loitar sexa a título individual, perdendo forza". O obxectivo, engadiron, é "calar aos traballadores mentres se lles baixa ou nivel de vida".
Outro punto ao que se referiron é a redución do salario dos traballadores públicos, que ten como finalidade, ao seu xuízo, que a referencia que estes supoñen para os empregados privados sexa menor.
Para os "indignados", o menor poder adquisitivo que traerán consigo estas medidas repercutirá nunha diminución das vendas e iso representará un importante problema sobre todo para os pequenos comercios e as pequenas e medianas empresas, que representan, sinalaron, o 70% da masa laboral deste país.
Criticaron así mesmo que se expoña, dentro dese obxectivo de aumentar a competitividade, mellorar o sistema educativo e as cuestións relacionadas coa investigación e o desenvolvemento. "Para iso necesítanse cartos públicos, cando ou que se propón é, precisamente, unha redución do gasto", indica o colectivo.
O Pacto do Euro, sosteñen, achaca o problema do emprego ao mal funcionamento do mercado laboral e recomenda, neste sentido, a redución das coberturas sociais, o abaratamento do traballo e a flexibilidade nas relacións laborais. Na práctica, apuntaron os ?indignados?, iso supón ?deixar que ou empresario faga ou que lle dea a gana, pero iso non mellora a produtividade, porque ou traballador descontento non produce?.
Outro dos contidos do Pacto do Euro criticado polo movemento do 15-M foi o intento de canalizar as economías europeas reducindo o déficit orzamentario por baixo do 3%. Se o Estado non se pode endebedar, dixeron, para facer fronte ao gasto social, empezarán os recortes e as privatizacións.
Denunciou tamén este colectivo que, para non deixar espazo ás políticas de cada país, o Pacto do Euro pretende incluír estas medidas nas leis marco dos diferentes estados e preguntouse así mesmo de onde sairán os impostos para conseguir manter a débeda dos países por baixo do 3%. "Se non pódese conseguir cartos dous impostos indirectos subiranse vos directos e se se baixan vos prezos para subilos por outro lado con impostos é totalmente contraditorio", manifestaron os portavoces. Estes criticaron tamén as "probas rigorosas de resistencia" aos bancos, que son, ao seu xuízo, "papel mollado". "Eles nos trouxeron ata aquí e agora hai que salvalos", apuntaron, para concluír que o Pacto do Euro suporá "unha perda dá soberanía nas políticas económicas, un paro bestial, a desaparición do estado do benestar, a perda do poder adquisitivo e ou bloqueo económico", motivos polos cales é precisa a mobilización.
http://www.lavozdegalicia.es/ferrol/2011/06/16/00031308224779369944436.htm
http://www.abc.es/agencias/noticia.asp?noticia=852080
Os portavoces do movemento cidadán explicaron algunhas das contradicións nas que incorren as políticas englobadas no citado pacto, empezando polo intento de impulsar a competitividade baixando os prezos pero tamén os salarios. Criticaron neste sentido que se trate de establecer un control absoluto dos soldos dos traballadores, "pisando vos convenios e descentralizando calquer proceso negociador", co resultado de que "a única forma de loitar sexa a título individual, perdendo forza". O obxectivo, engadiron, é "calar aos traballadores mentres se lles baixa ou nivel de vida".
Outro punto ao que se referiron é a redución do salario dos traballadores públicos, que ten como finalidade, ao seu xuízo, que a referencia que estes supoñen para os empregados privados sexa menor.
Para os "indignados", o menor poder adquisitivo que traerán consigo estas medidas repercutirá nunha diminución das vendas e iso representará un importante problema sobre todo para os pequenos comercios e as pequenas e medianas empresas, que representan, sinalaron, o 70% da masa laboral deste país.
Criticaron así mesmo que se expoña, dentro dese obxectivo de aumentar a competitividade, mellorar o sistema educativo e as cuestións relacionadas coa investigación e o desenvolvemento. "Para iso necesítanse cartos públicos, cando ou que se propón é, precisamente, unha redución do gasto", indica o colectivo.
O Pacto do Euro, sosteñen, achaca o problema do emprego ao mal funcionamento do mercado laboral e recomenda, neste sentido, a redución das coberturas sociais, o abaratamento do traballo e a flexibilidade nas relacións laborais. Na práctica, apuntaron os ?indignados?, iso supón ?deixar que ou empresario faga ou que lle dea a gana, pero iso non mellora a produtividade, porque ou traballador descontento non produce?.
Outro dos contidos do Pacto do Euro criticado polo movemento do 15-M foi o intento de canalizar as economías europeas reducindo o déficit orzamentario por baixo do 3%. Se o Estado non se pode endebedar, dixeron, para facer fronte ao gasto social, empezarán os recortes e as privatizacións.
Denunciou tamén este colectivo que, para non deixar espazo ás políticas de cada país, o Pacto do Euro pretende incluír estas medidas nas leis marco dos diferentes estados e preguntouse así mesmo de onde sairán os impostos para conseguir manter a débeda dos países por baixo do 3%. "Se non pódese conseguir cartos dous impostos indirectos subiranse vos directos e se se baixan vos prezos para subilos por outro lado con impostos é totalmente contraditorio", manifestaron os portavoces. Estes criticaron tamén as "probas rigorosas de resistencia" aos bancos, que son, ao seu xuízo, "papel mollado". "Eles nos trouxeron ata aquí e agora hai que salvalos", apuntaron, para concluír que o Pacto do Euro suporá "unha perda dá soberanía nas políticas económicas, un paro bestial, a desaparición do estado do benestar, a perda do poder adquisitivo e ou bloqueo económico", motivos polos cales é precisa a mobilización.
http://www.lavozdegalicia.es/ferrol/2011/06/16/00031308224779369944436.htm
http://www.abc.es/agencias/noticia.asp?noticia=852080
A investidura contou con medidas extra de seguridade polos "Indignados" (Diario de Ferrol)
A sesión de constitución da nova corporación ferrolá, na que se procedeu á investidura de José Manuel Rei Varela como novo alcalde da cidade para o próximos catro anos, contou cunhas medidas de seguridade insólitas nun acto destas características. O motivo, o "temor" a que os "indignad@s" boicoteasen a celebración.
Desde primeira hora da mañá estableceuse un dispositivo de seguridade, integrado por membros da Policía Local e a Policía Nacional "os primeiros dentro do consistorio e na mesma entrada principal, e os segundos no exterior", que incluíu o peche perimetral con valos do edificio, así como a presenza dunha vintena de efectivos da Policía Nacional nos accesos ao mesmo.
A pesar dos intentos por evitar a entrada de "indignad@s", estes accederon até o salón de recepcións, onde máis dun centenar de persoas estaban a seguir a sesión a través dunha pantalla. O colectivo 15M aproveitou a súa presenza para mostrar pancartas nas que se reflectían algunhas das reivindicacións que veñen sostendo desde que comezou a protesta. "Penso, logo estorbo" e "Só representades ao 24%" foron só dous dos eslóganes cos que os "indignados" mostraron o seu descontento. "É un pouco triste unha maioría absoluta con só esa porcentaxe de votos", lamentou un membro do movemento. Tamén "seguimos o xogo" dos presentes, explicou, "de modo que cando eles aplaudían para tentar acalarnos, nós aplaudiamos máis co obxectivo de facerlles ver o ridículo de actos como leste".
Esas mensaxes causaron certo malestar entre algúns dos presentes, molestia que se tornou en increpación cando, tras a finalización da sesión, os acampados abandonaron o consistorio proferindo balidos. "As cabras, ao monte", espetou unha señora. Os "Indignad@s" tamén quixeron expresar a súa preocupación pola actuación das forzas de seguridade que "encerraron a máis dun centenar de persoas nun espazo adxunto ao salón de recepcións para que eles puidesen facerse a foto".
Desde primeira hora da mañá estableceuse un dispositivo de seguridade, integrado por membros da Policía Local e a Policía Nacional "os primeiros dentro do consistorio e na mesma entrada principal, e os segundos no exterior", que incluíu o peche perimetral con valos do edificio, así como a presenza dunha vintena de efectivos da Policía Nacional nos accesos ao mesmo.
A pesar dos intentos por evitar a entrada de "indignad@s", estes accederon até o salón de recepcións, onde máis dun centenar de persoas estaban a seguir a sesión a través dunha pantalla. O colectivo 15M aproveitou a súa presenza para mostrar pancartas nas que se reflectían algunhas das reivindicacións que veñen sostendo desde que comezou a protesta. "Penso, logo estorbo" e "Só representades ao 24%" foron só dous dos eslóganes cos que os "indignados" mostraron o seu descontento. "É un pouco triste unha maioría absoluta con só esa porcentaxe de votos", lamentou un membro do movemento. Tamén "seguimos o xogo" dos presentes, explicou, "de modo que cando eles aplaudían para tentar acalarnos, nós aplaudiamos máis co obxectivo de facerlles ver o ridículo de actos como leste".
Esas mensaxes causaron certo malestar entre algúns dos presentes, molestia que se tornou en increpación cando, tras a finalización da sesión, os acampados abandonaron o consistorio proferindo balidos. "As cabras, ao monte", espetou unha señora. Os "Indignad@s" tamén quixeron expresar a súa preocupación pola actuación das forzas de seguridade que "encerraron a máis dun centenar de persoas nun espazo adxunto ao salón de recepcións para que eles puidesen facerse a foto".
Os "indignados" organizarán a toma de posesión dun falso alcalde mañá (Diario de Ferrol)
Os "indignados" da praza de Armas decidirán esta tarde en asemblea cando levantarán a acampada que manteñen no recinto e como darán continuidade, a partir de agora, ao movemento iniciado o 15-M.
Entre as cuestións que está previsto abordar nesta reunión, fixada para as 20.30 horas, como as que se celebran a diario, figura a procura dun local no que poidan desenvolver a actividade en diante, barallándose varias opcións, entre elas utilizar o dalgunha asociación de veciños.
Mobilización > Como informamos, o colectivo ferrolán organizará o próximo 19 de xuño unha mobilización coincidindo coas previstas en toda España, pero antes, mañá, tamén terá o seu protagonismo na toma de posesión de José Manuel Rei Varela como alcalde. Os "indignados" teñen previsto acudir antes do inicio da sesión ao Concello portando pancartas, aínda que a falta de aforamento do salón de plenos fará difícil que poidan entrar "sosteñen" todos os que quererían. Estes detalles están, por tanto, sen concretar.
O que si está xa oficialmente convocado é un acto de falsa investidura como alcalde do "candidato" co que os "indignados" desenvolveron a súa particular campaña política. Será tamén mañá sábado, aínda que ao oito da tarde.
Paralelamente, os "indignados" continúan organizando outras actividades lúdicas e reivindicativas, entre elas un flashmob previsto para o vindeiro luns.
Apoio á indignación do 15-M, según as enquisas (El País)
As razóns da indignación do Movemento 15-M atoparon un amplo apoio entre os cidadáns, que expresan na enquisa de Metroscopia unha opinión moi crítica cos partidos tradicionais. É case unánime (90%) a demanda de que os partidos deben introducir cambios na súa forma de funcionar para prestar máis atención ao que pensa a xente. A metade dos electores (51%) afirma que os partidos representan só os seus propios intereses e unicamente o 19% cre que representan realmente os intereses da maioría dos cidadáns. A iso súmase que o 64% asegura que non sente identificado ideológicamente con algún partido e que o 70% non sente representados os seus intereses por ningunha formación.
A comprensión cara ao 15-M ?o 66% declara que sente máis ben simpatía cara a ese movemento? explícase porque unha inmensa maioría (81%) considera que os ?indignados? teñen razón, mentres que só o 9% di que carecen de argumentos. O 84% engade que o movemento trata de problemas que afectan directamente aos cidadáns.
A desafección cidadá coas formacións políticas tradicionais, especialmente co PSOE e o PP, serve como base para justificar esa protesta espontánea, aínda que as consecuencias electorais para un e outro partido foron ben distintas.
En primeiro lugar, xa é significativa a diferenza que detecta a enquisa entre a comprensión dos votantes do PSOE e os do PP cara ao Movemento 15-M. Os populares senten simpatía (46%) cara aos indignados , pero en menor medida que os socialistas (78%).
A extrapolación dese dato permite aventurar que o movemento tivo máis respaldo na esquerda, que posibles electores do PSOE sumáronse a ela e que o 15-M pode prexudicar os resultados dos socialistas. Non só porque ha esvaecido a súa campaña electoral se non tamén porque serviu para mobilizar ao seu electores pero en sentido contrario ao desexado polo PSOE. Os votantes do PP acudiron ás urnas para mostrar o seu descontento, e os da esquerda ou se quedaron en casa ou se mobilizaron na rúa para deixar patente o seu malestar. Non o fixeron para apoiar ao PSOE.
No entanto, un 58% dos enquisados opina que o 15-M non ten unha tendencia política concreta. A inmensa maioría cre que se trata dun aviso sobre problemas reais da nosa sociedade, e a maioría cre que o movemento non terminará convertido nun partido, nin se radicalizará, pero deica pouco tampouco ninguén se acordará del.
Desafiuzamento a un indignado (El País)
Activistas do Movemento 15-M arroupan a un desempregado da construción ao que o banco lle reclama 26.000 euros despois de quitarlle a súa vivenda
Gabriel ten 49 anos e unha filla. Construía casas pero quedouse sen a súa. Fai tres anos perdeu o seu traballo na construción co rebentón da burbulla inmobiliaria e agora este veciño de Ferrol quedouse sen piso, lastrado por unha hipoteca que non puido pagar. Sen vivenda nin traballo, Gabriel escenificou onte o seu propio desafiuzamento cunha sonora protesta repleta de indignados que terminou diante da oficina de Bancaja, a entidade bancaria na que contratou unha hipoteca de 70.000 euros que terminou por ser a súa particular "condena".
O xulgado ferrolán citáralle onte ao dez e media da mañá no portal da súa casa, na céntrica cale Améndoa, para entregar as chaves do seu piso por falta de pagamento. Acudiu escoltado por medio centenar de indignados -"como eu", puntualiza- e asegura que os funcionarios xudiciais non se presentaron para executar o desafiuzamento anunciado. Coas chaves da súa antiga casa aínda no peto, plantouse minutos despois na porta do banco para reclamar "o seu dereito constitucional a unha vivenda digna" e escenificar a súa precaria situación.
Fíxoo disfrazado de preso cunha camiseta a raias e un gorro de cartón. Unha soga ao pescozo e un letreiro que o sentenciaba a "cadea perpetua" completaban a súa vestimenta. Gabriel prefire non revelar os seus apelidos e di que se tivo que tragar "toda a vergoña do mundo" para dar un paso á fronte e denunciar unha situación que considera "moi inxusta". Explica que fai seis anos comprou un piso de segunda man, de 90 metros cadrados de superficie, na parte alta da cidade. Non tivo maiores problemas para lograr que o banco lle concedese a hipoteca de 70.000 euros que necesitaba para facerse coas escrituras. Durante tres anos gozou da súa casa ata que o esborralle inmobiliario mandouno directo ao paro en 2008.
"No últimos tres anos non puiden traballar máis de sete meses", laméntase Gabriel. Conta que consumiu a prestación por desemprego que lle correspondía investíndoa nun negocio de roupa que "saíu mal" e levou todos os seus aforros. Ese, di, foi o principio da súa "miseria" persoal. Asegura que nos últimos meses non tivo máis ingresos que os 426 euros do salario social do Goberno central. Vive da axuda da súa familia e cos 200 euros que lle restan tras pagar a manutención da súa filla.
Os recibos mensuais da hipoteca fóronse acumulando sen pagar no caixón, e o banco recorreu aos tribunais para esixir o desafiuzamento e facerse coa vivenda. Hai ano e medio, explica, empezaron a chegarlle as primeiras notificacións. Confiaba en que a situación mellorase, pero non foi así. Gabriel quéixase de que Bancaja quedouse co seu piso e aínda lle reclama unha débeda de 26.000 euros. "Non é só a hipoteca, o sistema chúpanos até o sangue", resume. O pasado 15 de maio botouse á rúa e desde entón dorme no campamento ferrolán, diante do concello, xunto a outras 20 persoas. Os indignados que acampan xunto a el na praza de Armas, rebautizada como Praza 15-M cun folio e un pouco de cinta adhesiva, acompañárono onte até a porta da súa antiga vivenda para arroupalo e clamar contra o desafiuzamento.
Por espazo de 20 minutos, os indignados -novos e maiores- rodearon a oficina bancaria, empapelaron a cristaleira coas súas reivindicacións e corearon consignas como "banqueiros, usureros" ou "hipotecados, maltratados". Na porta da sucursal de Bancaja depositaron unha bolsa negra de lixo na que estamparon a palabra "hipoteca". Ironicamente, a oficina do banco que quedou co piso de Gabriel está a moi poucos metros da praza na que el dorme cada noite desde hai dúas semanas para protestar como "un rebelde sen casa máis".
Aínda que son poucos, os indignados de Ferrol organizáronse nun campamento pulcro e coqueto con biblioteca, punto de información e unha urna de cartón para depositar ideas e pensamentos. Non aceptan donativos económicos nin teñen data para levantar a acampada, pero contan con varios paneis onde recollen suxestións e anuncian as datas dos próximos concertos, debates e asembleas. Os integrantes do Movemento 15-M indican aos veciños que queiran colaborar que necesitan lonas, vasos e bridas para seguir construíndo a súa pequena sociedade.
Indignación por un desafiuzamento en Ferrol (La Voz)
Decenas de persoas mobilizáronse esta mañá para impedir unha execución hipotecaria.
Un colectivo composto por varias decenas de «indignados» mobilizouse esta mañá para impedir un desafiuzamento no centro de Ferrol.
Membros da Acampada Ferrol e doutros colectivos como o sindicato CIG ou a asociación Fuco Buxán plantáronse fronte ao número 29 da Rúa Almendra á espera do funcionario xudicial que debería acudir á vivenda, o 1º D do citado número, ao requirimento de chaves ao propietario, Gabriel, un parado de 49 anos, tras unha falta de pagamento cuxo montante total, segundo indicou, ascende a 26.000 euros, custos legais incluídos, despois de que o banco ordenase a liquidación da hipoteca. No entanto, o afectado sostén que a débeda é de «cero pesetas» porque «non teño a culpa do que está a ocorrer neste país».
A mobilización trasladouse á praza de Armas 30 minutos despois da hora indicada polo Xulgado, sen que ningún funcionario presentásese no lugar. A protesta finalizou ás portas da sucursal bancaria coa que o afectado subscribira a hipoteca.
A praza de Armas de Ferrol será a do 15 de Maio para os "indignados" (La Voz)
A acampada resiste fronte ao consistorio e prepara novas accións de face aos próximos días.
Co paso dos días, acámpaa Ferrol consolídase na mesma progresión que as súas infraestruturas. Os febles postos e mesas ao raso evolucionaron en estruturas de madeira sólidas, illadas de sol e choiva baixo lonas. Tamén a organización mellorou, e xa contan con servizos permanentes, como biblioteca ou un punto de información continuado á cidadanía, así como un novo blog e presenza nas redes sociais Facebook e Twitter.
Diariamente, celébranse dúas asembleas nas que se acorda que accións emprender nos días sucesivos. Unha das medidas aprobadas é o cambio de nome da praza de Armas -lugar da acampada- pola de praza do 15 de Maio, un acto simbólico que terá lugar ás 20.30 horas do próximo xoves, segundo indicaron membros do movemento. Ademais, retomaranse os concertos durante o fin de semana, aínda que aínda non se concretaron as datas. E é que o colectivo non ten intención de abandonar a céntrica praza. Se a semana pasada aprobouse en asemblea manter a concentración até o 15 de xuño, agora propoñen prolongala o máximo tempo posible, e estender a súa mensaxe a outros puntos de cidade.
A diferenza doutras acampadas nas que si se produciu intervención policial, na de Ferrol non se rexistraron incidencias deste tipo e desde o colectivo sinalan que non tiveron notificación oficial algunha.
Namentres, os «indignados» continúan solicitando o apoio cidadán mediante un peditorio de firmas a favor do manifesto de Democracia Real Xa! Aída e Carla, integrantes da acampada e encargadas do punto de información, indican que o pasado sábado se superou o milleiro de firmas.
"A quebra do Estado de dereito" (Declaracións fascistas de Pío Moa a "Libertad Digital" )
Uns miles de descerebrados desafían a lei e o Goberno faise cómplice deles. E como podería ser doutro xeito se o responsable da orde pública é moito máis delincuente que os descerebrados?
Cando a queima de conventos, bibliotecas e centros de ensino polas esquerdas a pouco de empezar a república, Azaña impediu que o Goberno cumprise e fixese cumprir a lei. E, orgulloso, ao catro da noite, "Levei a Maura ao balcón, mostreille a Porta do Sol, e díxenlle: ?Ve vostede? Ninguén. Cal sería agora a nosa situación e a da República se houbese aí tendidos uns cuantos mortos??".
A anécdota reflicte moi ben a frivolidade e necedad do Azaña político: converteuse en cómplice dunha masiva vulneración da lei en lugar de defendela, so pretexto de que podería haber algún ou algúns mortos. Non tiña por que habelos, desde logo, pero ese é un risco que un gobernante debe asumir, polo seu propio compromiso, ou dimitir. Outro problema era que toda a demagoxia dos republicanos incitaba a tales cousas, das que logo querían facerse os desentendidos. As consecuencias foron que a república se inaugurou cunha grave quebra do Estado de dereito, a cal dividiu moral e politicamente ao país; e que, establecido o precedente da impunidade, a república xa só subsistiu ás topadas con leis tan brutais como a de Defensa da República, censura e estado de excepción case permanentes. A guerra civil viño, en última instancia, porque a base da paz cívica, que é o respecto á lei, foi pisada desde o principio e con crecente gravidade polas esquerdas.
A actual deterioración do Estado de dereito comezou cando Alfonso Guerra decretou o fin da división de poderes e Felipe González tentou impor unha "lei anti difamación" para protexer a onda de corrupción do seu partido e utilizar o poder xudicial ao seu favor. Un proceso de corrosión paralelo foi a "saída política" para os etarras ?que convertía o asasinato nun modo premiable de facer política?, combinada co GAL. Aznar freou, insuficientemente, a deterioración, pero co funesto presidente actual chegou a quebra: colaboración aberta coa ETA, corrupción de xuíces e do Tribunal Constitucional, lei totalitaria de "memoria histórica", leis perversas contra a familia e a vida humana, etc. Todo o cal deriva loxicamente das ideas de base destes individuos que se consideran "vermellos", das vellas demagoxias nunca do todo abandonadas, do seu desprezo por España...
A situación pode resumirse nos últimos episodios: uns miles de descerebrados desafían a lei e o Goberno faise cómplice deles. E como podería ser doutro xeito se o responsable da orde pública é moito máis delincuente que os descerebrados, como colaborador e chivato da ETA, portavoz do GAL e primeiro transgresor da chamada xornada de reflexión? Repito o de sempre: ou a democracia acaba con estes delincuentes ou estes delincuentes acaban coa democracia.
O dúo "Bucanero" insuflóu ánimos e bo humor aos "indignados" de Armas
Os "indignados" que continúan acampados na ferrolá praza de Armas recibiron onte ánimos e unha inxección de bo humor do dúo Bucanero. As súas dúas metades, Pedro Picos e Xosé Bonome, representaron o seu novo espectáculo, "Il ritorno", unha obra que se estreou oficialmente o pasado mes de abril.
Antes dos sorrisos que provocou Bucanero houbo un momento de protesta. Ás sete, os "indignados" manifestaron a súa repulsa polos acontecementos de onte pola mañá na praza Catalunya de Barcelona, cando a policía cargou contra un grupo de acampados por, asegurou este corpo policial, impedir que se realizasen os labores de limpeza no devandito espazo público.
Os seguidores do Movemento 15M leron un comunicado e rexeitaron o emprego da violencia, tamén cando os agredidos son "persoas que están pacíficamente sentadas". As asembleas continuarán na xornada de hoxe ás mesmas horas.
"Democracia Real Xa" (Diario de Ferrol)
Teñen razón. As persoas concentradas nas prazas das nosas cidades teñen razón. Non lla van quitar a golpes. Na capital catalana a dereita dese país botounos con cargas policiais namentras en Compostela o alcalde electo do PP pide limpar o Obradoiro desas persoas que con razóns e pacíficamente denuncian a falla de democracia real. A brutalidade do desaloxo na praza de Catalunya di as claras que fronte ás protestas pacíficas e preñadas de razóns, de milleiros de razóns inxenuas e airadas, o poder só ten a violencia da forza. O responsable político da carga ten que ser alomenos cesado de inmediato. Se pega á persoas que piden medidas contra o paro (que haxa seguridade no emprego ou se restableza o subsidio dos 426 euros); polo dereito á vivenda (que se permita a dación en pago ou se expropien as vivendas construídas en stock para aluguer protexido); polos servizos públicos de calidade (máis profesorado ou máis persoal sanitario); que demandan control sobre os bancos (devolución das axudas); que reclaman outra fiscalidade (eliminación das SICAV, recuperación do imposto de patrimonio); democracia participativa (referéndums vinculantes), a redución do gasto militar e que os políticos non teñamos privilexio algún (imprescriptibilidade dos delictos de corrupción, publicación obrigatoria dos patrimonios). Teñen tantas razóns que temos que darlles as grazas por remover as augas podres dun sistema que nos rouba a democracia para que uns poucos fagan cartos en troques de amortallar soños e vidas dunha xeración que xa non quere aturar máis ese estado de cousas. Vaiamos ás prazas a construír o futuro.
Yolanda Díaz é voceira de EU
Teatro e concertos para dar vida á Acampada Ferrol (La Voz)
A concentración xa dispón de Internet a través de dispositivos móbiles,e ultima a instalación dunha biblioteca.
Os «indignados» de Ferrol continúan coa programación de actividades na cidade co fin de estender a súa concentración na praza de Armas até o 15 de xuño, aínda que a permanencia dependerá en gran medida da «tendencia de Madrid e Barcelona», explica Xota, membro do movemento Democracia Real Xa!
Hoxe anunciaron dous espectáculos para o vindeiro venres, día 27, que constarán dunha representación teatral a cargo da compañía Bucaneiro e un concerto poético musical ofrecido pola cantautora local Olalla. A cita será a partir das 20.30 horas na praza de Armas, onde os membros da Acampada Ferrol realizan diariamente unha «concentración simbólica de protesta» ás portas do consistorio.
Por outra banda, a mesa instalada onte para a recollida de firmas a favor da reacción cidadá ha solicitado o apoio de máis de 500 persoas.
A acampada xa dispón de conexión a Internet a través de dispositivos móbiles e estase ultimando a instalación dunha biblioteca.
¿Produciranse desaloxos nas acampadas galegas? (La Voz, xa están os medios tentando manipular aos políticos)
Tras as declaracións de Conde Roia, nas que insta a que se terminen as concentracións no Obradoiro, algún alcalde súmase á petición de cambio de localización. Outros, prefiren non emprender ningunha acción polo momento.
Se na recta final da campaña, e ante a magnitude das manifestacións dos «indignados», os distintos partidos víronse obrigados a facerlles un oco nas súas mensaxes e, en xeral, a respectar as súas reivindicacións, tras os comicios algunhas declaracións cambiaron a cautela pola contundencia.
A reacción máis clara produciuse onte cando o gañador das eleccións en Santiago e próximo alcalde, Gerardo Conde Roia, asegurou que a praza do Obradoiro (onde se concentran os integrantes do movemento 15-M) «non está para ser un campamento okupa», ao que engade que esta situación «non pode prolongarse máis». O político popular aclara que xa tentou comunicarse co delegado do goberno en Galicia, Miguel Cortizo, para reconducir «esta ocupación» pero que non puido falar con el.
Máis aló de que o propio delegado do goberno hoxe desmentiu a Conde Roia, aclarando que si mantivo unha conversación con el respecto diso e insistindo en que en Galicia non hai «de momento» ningunha actuación prevista, desde Lavoz.é quixemos saber cal vai ser a actitude dos novos alcaldes saíntes das urnas para cos «indignados».
En Ferrol, o popular José Manuel Rei Varela opta pola prudencia e, ademais de aclarar que respecta todas as opinións, apunta que a súa postura inicial é a de non propor ningunha acción en contra da mobilización que ten lugar desde hai máis de 10 días na Praza de Armas. O futuro rexedor departamental insiste en que é consciente de que os políticos se converteron no terceiro problema do país, unha situación que cre que se debe reverter.
Desde Pontevedra, onde o BNG retén a alcaldía, adóptase unha postura parecida e aclárase que non se van a tomar medidas coa acampada permanente da Alameda.
En Lugo, pola súa banda, o socialista José López Orozco, quen previsiblemente pechará a próxima semana un acordo de goberno co BNG para revalidar a alcaldía, expresa certa simpatía por ese movemento aínda que suxire que, se cadra, os acampados da Praza Maior poderían «buscar outro sitio na cidade para que todo o mundo poida actuar con total liberdade». A decisión dun hipotético desaloxo non se tomará, en calquera caso, até a próxima semana, porque se os «indignados» levantan o campamento o vindeiro domingo «se cadra non fai falta» recorrer a esa medida, engade o alcalde.
Na Coruña, onde houbo cambio de cor política en María Pita, por agora o PP aínda non contestou á pregunta de cal será a súa actitude ante as concentracións do Obelisco.
Competencias dos concellos
O delegado do Goberno en Galicia, Miguel Cortizo, tamén deu resposta esta mañá á posible confusión sobre quen posúe as competencias para poder levar a cabo os desaloxos. Cortizo apunta aos concellos, a través da Policía Local, aínda que aclara que os consistorios poden demandar «auxilio» dos Corpos de Seguridade do Estado «cando as súas forzas non son suficientes». No entanto, admitiu que «o razoable é acordar as actuacións».
«Non convén que ninguén se tire á piscina sen saber se hai ou non auga, e espero da cordura e da intelixencia de todos que se actúe con responsabilidade neste tema, que non está a ser conflitivo», resolveu.
Conde Roa: "A Praza do Obradoiro non está para ser un campamento okupa" (La Voz)
O popular asegura que tentou comunicarse co delegado do goberno para solucionar a situación e insiste en que a concentración se ten que acabar».
O gañador das eleccións en Santiago e probable próximo alcalde, Gerardo Conde Roia, (PPdeG) asegurou que o campamento dos "indignados" na cidade «non pode prolongarse máis», xa que a praza do Obradoiro "non está para ser un campamento okupa".
Conde Roia manifestou esta opinión en conferencia de prensa preguntado polas persoas que levan dez días acampados nunha das principais prazas da cidade como parte do movemento 15-M.
Segundo dixo hoxe a EFE unha das persoas que permanece acampada, os concentrados continuarán na praza "indefinidamente".
Conde Roia indicou que tentou comunicarse co delegado do goberno, Miguel Cortizo, para solucionar a situación, pero que non puido falar con el, e insistiu en que "esta situación se ten que acabar".
"Comprendo que a xente se adhira ao movemento (15-M)», pero "nunha cidade como Santiago de Compostela, desde logo, non pode prolongarse máis", referíndose aos miles de turistas que visitan a diario a cidade e que fai máis de dez días ven as carpas dos «indignados», como se fan chamar, fronte á catedral de Santiago.
"Teño entendido que habería unha data de anuncio de retirada", dixo Conde Roia, información que foi desmentida por unha das encargadas de comunicación do movemento, Cristina Sánchez.
En declaracións a EFE, Sánchez sostivo que continuarán «indefinidamente» acampados e non quixo opinar sobre as declaracións do próximo alcalde, a quen considerou "libre de falar", do mesmo xeito que fan os acampados.
O político do PPdeG, que obtivo a maioría absoluta nos comicios do pasado domingo, indicou que en se esta situación prolóngase porá "todos os medios para que a solución adóptese o máis pronto posible, de forma razoable, pero que se adopte"."
Conde Roia dixo que persoalmente non lle gusta "esta ocupación", pois é unha situación de "anormalidade" que debe terminar.
Pola súa banda, Sánchez indicou que ante un posible desaloxo están "a preparar un protocolo de actuación".
Actualmente hai unhas de 150 persoas durmindo na praza, mentres que durante o día realizan diferentes talleres formativos e recreativos.
Unha voz ferrolá no 15-M de Londres (La Voz)
Andrea López, veciña da cidade naval, forma parte do colectivo concentrado fronte á embaixada española
A bóla da Spanish Revolution segue rodando polo Globo. A última capital en sumarse ao movemento cidadán foi a grega Atenas, onde miles de «indignados» invadiron a praza Syntagma. Pero outras urbes europeas hai xa días que secundan mobilizacións en respaldo ao 15-M madrileño, epicentro das concentracións. É o caso de Londres. Alí, centos de mozos reúnense a diario fronte á embaixada española. E entre os concentrados, Andrea López, unha moza ferrolá á que sorprendeu a revolta durante a súa estancia no Reino Unido. Titulada en Turismo e con estudos de posgrao, puxo rumbo ás Illas fai uns catro meses para traballar. A semana pasada chegáronlle os primeiros ecos de revolución, acampadas e acción cidadá. A Rede púxoa ao día en canto aos plans londinienses: «Despois de decatarme do que había en Sol, comecei a informarme», indica Andrea.
A cidade do Támesis viviu a primeira concentración o mércores, 18 de maio, no 39 de Chesham Place, sede da embaixada. Andrea uniuse ao grupo ao día seguinte: «As concentracións van a máis. O sábado chegamos a reunirnos unhas 600 persoas», aínda que a primeira acampada nocturna xa se situou o venres, iso si, só cuns cartóns porque «aquí son moi estritos coas protestas e non se instalaron tendas de campaña». Confesa que ao principio temían pola reacción da policía, aínda que, recalca, «está todo tranquilo» e os axentes mesmo se interesan polo estado dos concentrados.
Españois, británicos, italianos, a amálgama de nacionalidades aumenta co paso dos días e xa se organizaron diferentes grupos de acción para coordinar o colectivo. «Somos moi estritos coa prohibición de consumo de alcol e os que fuman preocúpanse de non manchar a rúa coas cabichas. Iso prexudicaría moito nosa imaxe», explica a ferrolá. En canto ás accións emprendidas, indica que se realizan concentracións todos os días de 19 a 21 horas. Ademais «fixemos un simulacro de votación e un enterro simbólico da Constitución. Tamén fomos un grupo a Trafalgar Square e outro a Hyde Park para informar sobre o que ocorre en España». Pero como se percibe o movemento naquel país? «Está a asociarse ás medidas de axuste do Goberno» de Zapatero, no entanto «até o venres non tivo presenza nos medios», indica. «Estar no Reino Unido ha feito que moitos grupos de acción e movementos en contra de distintos Gobernos contactasen connosco para facer algo conxunto», unha proposta que non calou no colectivo londiniense, segundo Andrea López. O seu obxectivo é «cambiar o sistema electoral».
Nos próximos días continuarán definindo a estrutura do colectivo e planean novas accións para o fin de semana. «É un movemento que nos une a todos e seguiremos traballando para que se estenda a todo o mundo», subliña.
Rouco Varela asegura que os indignados teñen "problemas nas súas almas" (La Voz)
Segundo o presidente da Conferencia Episcopal, os problemas máis serios dos mozos «teñen que ver co máis profundo».
O presidente da Conferencia Episcopal Española (CEE) e arcebispo de Madrid, cardeal Antonio María Rouco, asegurou hoxe que o seu primeiro xuízo sobre o anteproxecto da lei de morte Digna é que «non é unha lei de eutanasia».
Rouco respondeu así, no Foro da Nova Sociedade, ao ser preguntado pola valoración da Igrexa católica sobre o anteproxecto de lei reguladora dos dereitos das persoas ao final da súa vida, que aprobou o Goberno.
O cardeal explicou que aínda non leu o texto do anteproxecto, que están a analizar os seus colaboradores, pero que «o primeiro xuízo é que non é unha lei de eutanasia», como preocupaba á Igrexa.
No entanto, Rouco apuntou que a CEE está «a analizar detalladamente» a lei que, segundo a ministra de Sanidade, Política Social e Igualdade, Leire Pajín, na súa presentación non despenaliza a eutanasia nin o suicidio asistido e «só evitará o sufrimento innecesario e o ensañamiento terapéutico para os pacientes en fase terminal».
Ante un foro infestado de sacerdotes, empresarios e políticos, o cardeal explicou os avances na organización da Xornada Mundial da Mocidade e o significado e importancia desta cita prevista para mediados de agosto.
Preguntado por que diría a Igrexa católica aos mozos «indignados» que protestan nas prazas das principais cidades, Rouco considerou que, na súa opinión, os problemas dos mozos non só teñen que ver coa situación política e económica, senón que «teñen que ver co máis profundo, na súa alma, o seu corazón; se cadra é aí onde están os problemas máis serios».
