 |
| José María Villot |
Despois de resumir as propostas aprobadas naquela asemblea -que van desde pedir un referendo sobre o modelo de Estado até arroxar das listas aos políticos acusados de corruptos, pasando pola denuncia do concordato, a creación dunha banca pública e a implantación dun ensino laico- pon a énfase no que podería ser o camiño máis recto para chegar a un goberno do pobo e polo pobo e é que, di Sonia, que se debe cambiar o rumbo para que non goberne o Fondo Monetario Internacional, a OTAN, os mercadores.
Lembra que, en contraposición coas protestas do Maio do 68, estas foron manifestacións pacíficas e que das reunións e asembleas, si saíu un ideario que vai máis aló de "atopar debaixo dos lastros a area da praia".
Por iso a mensaxe cala na sociedade e un elevado tanto por cento dos españois ve con simpatía as súas propostas e estaría disposto a referendalas co seu voto.
Por iso Sonia pide sumar forzas, unir aos iguais. Os indignados e a esquerda, xuntos, doten a estas ideas dunha estrutura, unha plataforma, unha senda que leve todo o esforzo cara a un mesmo lugar, que non é outro que unha democracia real, e xa.
E é que se analizamos as declaracións e proclamas deste colectivo (os indignados, que sumaron miles nas prazas de España) atoparemos moitas das promesas, arengas, de partidos diversos: un ensino mellor e público; o rexeitamento á corrupción; a separación de poderes etc., que unha gran maioría subscribe.
Sobre todo a queixa xeneralizada contra eses profesionais da política interesados só no seu propio beneficio: desde os que confesaron ir á política para forrarse, até os que se forraron grazas ao sacrificio dos demais.
E é que, reflexiona Sonia, "un a un somos soldados derrotados polos poderes fácticos pero, todos unidos, formariamos un exército invencible".
Así pois, ao choio.
Artigo de *José María Villot para o Diario de Ferrol
*Xornalista e escritor, ex-Director do Centro Territorial de Televisión Española en Galicia
No hay comentarios:
Publicar un comentario