Emma González di que o 15 M non fai nada,e da acollida a Okupas, marxinais ou sen teito

Desde hai practicamente un mes, as nosas prazas están ocupadas polo movemento que vulgarmente coñecemos como o de "Os indignad@s". Movemento este que inicia os seus "primeiros pasos" o día 15 de maio en máis de cincuenta cidades como grupo de protesta contra os políticos en xeral. Nesas datas, próximas ás eleccións, uns o vían con bos ollos, outros lles criticaban, e a unha gran maioría resultáballes indiferente. Tras as eleccións do 22M, nalgún sentido as súas pretensións fixeron madeixa, pois segundo os estadistas nunca se alcanzou unha cota tan alta de abstención, polo que fraco favor fixeron á sociedade.

Estes autores de Democracia Real Xa! considéranse preocupados e indignados polo panorama político, económico e social existente en España, marcado pola corrupción dos políticos, empresarios e banqueiros. E nace, en principio, pola impotencia e indefensión cidadá fronte a quen dirixen e gobernan os seus destinos. Din que é posible construír unha sociedade mellor. Sen dúbida! Os desempregados, os mal remunerados, os subcontratados, os precarios, os mozos...., queren un cambio e un futuro digno.

A idea é boa, a verdade. E facía falta, porque non só están indignad@s @s que están nas prazas, senón que son moit@s máis, moit@s outr@s que, aínda quedándose nas súas casas, están convencidos de que a sociedade necesita un bo meneo. Atravesamos unha crise económica, sen un destino nin final certo, cun alto nivel de desemprego e de economía mergullada, mentres os políticos tíranse os trastes os uns aos outros disputando o seu pitanza. Con todo, este movemento que puido ter os seus froitos, do mesmo xeito que outros ao longo da historia, está a converterse nun problema de saúde pública. E, mentres, os nosos políticos de madeira seguen na mesma liña, sen achegamento nin empatía algunha. E dáse, ademais, a circunstancia de que a estes indignad@s uníronse outros colectivos que máis que para protestar están para facer vulto. Okupas, marxinais ou sen teito. Quizá o problema tivo a súa orixe nunha falta de planificación reivindicativa, onde se fixesen propostas claras como a reforma da lei electoral, instando un sistema de listas abertas ou a da lei D´Hond, que recorta as oportunidades e posibilidades das minorías, creando auténticas inxustizas. Ou ben, propor unha reforma do Código Penal en relación a determinadas condutas, como é o caso de listas formadas por imputados, etc. Pero iso: propostas concretas e realizables. Non utopías nin mensaxes á galería que máis que beneficiar ao cidadán prexudícanlle. E tampouco se pode ocupar un lugar público indefinidamente.

Certo que nunca se sabe onde está a solución: saír á rúa e sentarnos nunha praza ou quedarnos en casa protestando coa boca pequena. Non é a primeira vez que os descontentos promoven movementos alternativos ao poder político establecido, como foi o caso dos hippiies, que era moi loable. A maioría das súas reivindicacións ían encamiñadas á igualdade social, a reafirmar a liberdade individual das persoas e á repartición equitativa e proporcional das riquezas entre os pobos do mundo. Acabou en drogas, marxinalidade e desprezo. E non debería pasar o mesmo. O M-15 tivo un propósito claro, xusto e loable, pero estase desmadrando das súas orixes.
Emma González. EGA Avogados (Publicado no Diario de Ferrol)

(Socia de Beatriz Sestayo)