"Sempre nos queda a palabra"

Karlotti Valle

Fai soamente un mes só escoitábase unha voz.

Estabamos arrinconados nas nosas casas.

Se nos cai o ceo encima pero non habia un só berro.

Na fronte dos dias estábase a resignacion.

Teñen un talisman: A CRISE

E con ese talisman pretendian encantarnos

e facer da miseria o negocio do século

Dejabamos que os ladróns administrasen as nosas cousas.

Pensaban por nós,

Nas súas mans de trileiros estaba o porvir.

De súpeto, o neno inocente que levamos dentro,

a indignacion da dignidade grito

¡¡¡O rei esta espido!!! ¡¡¡O rei esta espido!!!!

E vimos o seu verdadeiro rostro

Descubrimos o seu insaciable e estupida cobiza.

A marabilla de pór nome ás cousas.

As cousas estan ahi. A humillacion, a inxustiza, o crime.

pero só cando nomeamos DIGNIDADE, INDIGNACION , RESISTENCIA

é cando deixa de ser invisible o mundo

O que estamos a vivir é algo só comparable a estar namorados.

Eles sábeno, saben que xa nada volvera a ser igual.

descubrimos que os soños empezan a ser realidade cando os compartimos

cos ollos espertos do corazon.

Non hai marcha atras, ante a súa necia terquedad

A nosa indignacion feita resistencia.

Quen, aqui, xuntos, sentindo os corazóns do que ao teu lado respira

non sente o tremor dun enorme arbol,

de ramas imparables comendo a brisa do alba,

a conciencia de que todo é posible

de que outro mundo é posible.

E estan nas nosas mans.

E eles sábeno e non vai ser nada facil cambiar o rumbo.

Pero hoxe óellenos, escóitannos, hai outras voces e outros camiños.

Sempre nos queda a palabra

e con ela nomear o que queremos, o que esiximos,

póñer nome aos mercanchifles que converteron a vida nun almacen de baratijas,

e o mañá nun enorme vertedoiro.

E desde aqui, desde a praza publica Conquistada

desde O FOGAR DA VOCES DO POBO.

desde Esta AGORA DA DIGNIDADE.

SAÚDE, REFLEXIÓN E RESISTENCIA

Democracia real xa

un abrazo real xa